سایه جان

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه    زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه

درس این زندگی از بهر ندانستن ماست      این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه

خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز     دوش گیریم و به خاکش بسپاریم که چه

آری این زهر هلاهل به تشخص هر روز            بچشیم و به عزیزان بچشانیم که چه

.

.

.

.

بد تر از خواستن این لطمه نتوانستن           هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه

.

.

.

گر رهایی است برای همه خواهید از غرق        ورنه تنها خودی از لجّه برانیم که چه

مرگ یک بار به مثل دیدم و شیون یک بار        این همه پای تعلل بکشانیم که چه؟

شهریارا دگران فاتحه از ما خواندند              ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه